Groene appelsorbet

Lopend op een zonnige dag door de Kinkerstraat. Blauwe rok, lichtblauw truitje strak met v-hals, sjaal en setje van kanten bloemen in lichtblauw en paars daaronder, hold-ups en blauwe pumps met spitse punten. Voel me geweldig. Op weg naar een date met een bekende. Niet het enge van een eerste keer en toch gespannen. Samen lunchen in mijn favoriete restaurant aan de Keizersgracht.

Lopend in de Kinkerstraat want de tram reed voor mijn neus weg en het is mooi weer komt mij een man tegemoet. Een paar meter van mij vandaan tilt hij zijn zonnebril omhoog, kijkt naar mijn borsten en naar mij. “Mevrouw, wat een prachtige borsten heeft u!” “Dank u wel mijnheer.” En verder dans ik door de Kinkerstraat op weg naar de Man met wie ik ga lunchen. Verbeeld ik het mij of kijken alle mannen naar mij met vreugde en genot?

Te laat arriveer ik bij de Europarking. Vijf minuten maar, maar toch. Ik zie een sportwagen met Belgisch nummerbord met piepende banden richting Kinkerstraat rijden. Mijn hart zakt in mijn schoenen. Daar gaat hij richting mijn huis, het zal toch niet waar zijn? Onrustig wacht ik bij de ingang. Geen idee waar hij vandaan zou komen zo hij het niet was die daar wegstoof. Het wordt later. Ik mompel in mijzelf dat dit niets wordt.

“Wat zeg je?” Een kus. “Zag je me niet binnenrijden?” Nee, ik ben geen autofiel, zelfs jouw hele speciale auto’s zeggen mij niets.

- Je was te laat.
- Ja. Ik dacht dat je niet meer zou komen.
- Je hebt maar te wachten.
- Ja maar hoe lang moet ik wachten.
- Als het een uur duurt, wacht je een uur. En als het ook regent, je blijft wachten.
- Een uur is lang.
- Ja, een uur is heel lang.

Hij kijkt me aan. We weten beiden dat het zo is en dat ik zou moeten wachten, een uur lang desnoods in de regen. Vandaag heb ik geen uur hoeven wachten en de zon schijnt. Als vanzelfsprekend legt hij zijn hand in mijn nek en zo leidt hij me de Elandsgracht op en verder.

Het is een heerlijke lunch in de tuin van dat restaurant aan de Keizersgracht. Hij bestelt meerdere gangen en verrukkelijke wijn. “Merel, deze wijn moet je echt proeven.” Dit is geen man die calorieën telt. Niet voor zichzelf maar ook niet voor mij. In tegendeel, hij moedigt me aan vooral nog wat chocolademousse te nemen. Nog lekkerder dan de mousse en de wijn is de groene appelsorbet. Hemels.

Tijdens de koffie, hetgeen ook voor deze dominante Man thee betekent, kwam het voorstel. Hij weet het misschien nog wel en ik ook. Zijn voorstel kwam totaal onverwachts. “Denk er maar goed over, Merel.” Het ging ver. Heel ver. Er waren contracten mee gemoeid en nog wel meer. Hij weet wat ik wens en ik weet dat hij het weet.

Hij heeft het goed begrepen op één punt na. Hij heeft veel te bieden, maar monogamie hoort daar niet bij. Ik wens hem geluk en liefde en alles wat hij mist ondanks alles. Hij heeft een speciaal plekje in mijn hart; de groene appelsorbet zal ik nooit vergeten maar wij moeten beiden opnieuw op zoek.