Messen in mijn buik

Ik pak mijn zoektocht weer op. Dit keer ben ik te vinden op een grote vanille datingsite. Iemand die ik benader, mailt dat hij niet zoekt want hij heeft niets verloren. Hij is hier, zegt hij, slechts uit nieuwsgierigheid want hij heeft onverwachts drie gratis dagen als volledig lid gekregen.

Ja, daarom ben ik ook hier maar hoewel ik wellicht wel iets heb verloren, ben ik er niet om dat wat ik verloren heb hier te vinden. En toch vind ik je. Niet helemaal toevallig natuurlijk want toeval bestaat niet en ik ben ik.

Ik vind je en vraag of ik je ken. Er zijn meer hondjes die Fikkie heten, drie kinderen hebben en geboren zijn onder jouw sterrenbeeld. Natuurlijk ben jij het. En natuurlijk weet je wie ik ben. Merel is niet de meest voorkomende naam en mijn profiel is herkenbaar.

Maar je mailt dat wij voor zover jij je het je kunt herinneren nooit eerder contact hebben gehad. Dat je niet op deze site bent vanuit “het op zoek zijn” want je bent niets kwijt dus zoekt ook niets.

Ik vraag me af waarom, als je me dan toch niet kent of herkent, je redenen aanvoert voor je aanwezigheid op deze site. Drogredenen. Iedere dag, ook als je na drie dagen geen member meer bent, bezoek je de site.

Het maakt niet uit dat je hier bent, dat je rondneust. Het maakt niet uit met welke intentie. Immers, ook ik ben er, ook ik neus rond. Het maakt wél uit dat je niet eerlijk of oprecht tegen me bent.

Zo ben ik terug waar ik lang geleden was. Op zoek, want ik heb iets verloren lang geleden voor ik in deze wereld aankwam. En sindsdien: “gevoelens van honger, heimwee, ontheemd zijn, being on the outside.” Ook bij jou kon ik niet thuiskomen.

Hoera! De champagne kan open. Ik heb weer een date! Je maakt de vamp van me die ik niet ben. Je armen om mijn middel, mijn hand in je haar en we kussen zoals we kusten ooit lang lang geleden in een auto voor mijn huis. Messen in mijn buik. Zo ging het dus niet...

Eigenlijk gaat het net als al mijn vorige dates, niet anders, niet beter of slechter, gewoon hetzelfde. Leuke man, lekkere wandeling door het Vondelpark, aardige cappuccino geserveerd door jonge en niet bijzonder bevlogen bediening, heerlijk zonnetje…

Messen in mijn buik wil ik voelen. Zowel in mail als aan de koffie vertelt hij me dat hij liever iets anders in mijn buik plant. Nee, zo expliciet is hij niet maar het is overduidelijk, met messen heeft hij niets. En ik heb niets met planten. Niet op die manier. Niet zo.

Verder dan maar op zoek naar een Man die wel weet wat ik bedoel als ik zeg dat ik messen in mijn buik wil voelen. Die me ze laat voelen zonder te weten dat dat is wat ik wil. Tegen beter weten in, en binnen twee dagen alweer moe van het datinggedoe, pak ik mijn zoektocht ter hand.