Geluk

Hoe ik denk die Man te vinden, vraagt iemand aan mij. Ik ben immers hoogopgeleid, ondernemend en succesvol. Daar kan toch geen Man meer tegenop? Het is blijkbaar onmogelijk voor een man mij nog te imponeren, meent hij die zelf een man is.

“Merel, ik ben een Dominante vrouw en zoek een slavin. Sta je open voor zo’n relatie?” Nee, dat sta ik niet. Dat is niet voor mij. We raken in gesprek en niet voor het eerst hoor ik over de pijn van de zoektocht van een Mevrouw. Het maakt mij woest te horen hoe mannen zich voordoen als vrouw in hun wanhoop een Meesteres te vinden.

Zo overtuigd van de domheid van hen die zij als Meesteres wensen dat ze Haar zelfs opbellen alsof ze vrouw zijn. “Echt waar Meesteres, kunt U niet horen dat ik een slavin ben?” Ja, ze hoort bijna direct dat deze piepende falsetto een worst tussen de benen heeft hangen.

Nee, onderdanige vrouwen hebben het niet makkelijker dan Meesteressen, Meesteressen hebben het niet eenvoudiger dan onderdanige mannen, mannelijke subjes zijn net zo wanhopig soms als Mannen, en de kwetsbaarheid van Meesters doet niet onder voor die van slavinnen. Wij allen hebben onze eigen verhalen.

Soms gebeurt er iets moois. Zij is een jonge lesbienne met een vaste vriendin. Laat ik haar Mandy noemen en haar vriendin Hester. Ik leer haar kennen door de advertentie die zij schrijft en waarin ze aangeeft op zoek te zijn naar een Meester. Ze is jong en onervaren op gebied van bdsm en internetdating. Ik waarschuw haar voorzichtig te zijn.

Er ontstaat wat spanning tussen Mandy en haar vriendin. De vriendin, toch al niet blij met de zoektocht van Mandy, is bang dat ik een te grote plaats in het leven van haar geliefde zal innemen. Daar hoeft ze niet bang voor te zijn en dat schrijf ik haar ook. Ik ben strikt heteroseksueel.

Na enige tijd heeft Mandy een Meester gevonden. Blijkbaar heeft de Meester-in-spe ook wat te zeggen over mijn inbreng. Hij keurt het, hoor ik, goed dat ik Mandy coach. Nou heeft hij over mij geen zeggenschap, maar het is geruststellend te weten dat hij mijn hulp positief opvat en haar niet verbiedt met mij te mailen.

De eerste ontmoeting tussen Mandy en Meester nadert. Ik druk Hester, die als vangnet fungeert, op het hart alle veiligheidsmaatregelen in acht te nemen. Ik hoor dat ze samen de man op een politiebureau zullen treffen, en grinnik. De voortekens, die nukkige en flexibele excuses om contacten doorgang te laten vinden of niet, zijn gunstig. En hoe.

Vanuit het café waar de Meester met zijn aspirant-slavin na de eerste kennismaking naar toe is gegaan om te praten, wordt Hester gebeld en gevraagd zich bij hen te voegen. De Meester zegt haar dat hij hen allebei als slavin wil hebben. Zij stemt toe.

Een gelukkig mens deze Meester. Hij veroverde een slavin en kreeg er twee. Een gelukkige slavin. Zij zocht en vond een Meester en ontdekte onverwacht in haar vriendin een lotgenote. En die lotgenote? Stemde zij toe om haar vriendin niet te verliezen? Of herkende de Meester in haar haar ongeuite wensen?

“Hoe denk jij een Man te vinden? Jij die zoveel noten op je zang hebt? Jij die je niet laat imponeren door ons mannen?” Ik weet het niet. Nee, ik ben niet te imponeren. Het gaat niet om je Zwitserse bankrekening, je volbloed, jacht of auto's. Het gaat om wie jij bent als Man. Het gaat nog meer om wie ik ben in jouw nabijheid.

Ik ben een slavin al zullen velen dat ontkennen. Heel gecompliceerd en heel eenvoudig voor wie het ziet. Het is hoogstens een kwestie van tijd voor U het ziet.