Mijn eerste en direct al grensoverschrijdende relatie was met een getrouwde man. Het was, denk ik, zoals iedere man het graag zou meemaken. Hij was jaren mijn grote, mijn enige liefde. Vraag me niet waarom.
Hij leerde me dat liefde niets met ratio te maken heeft. Hij niet hoor, hij was geen filosoof maar leeftijd, achtergrond, situatie bleken allemaal weg te vallen bij dat wat er was. Oprecht was. Echt, puur, diep, zinderend. Wellicht was het slechts lust. Maar als dat lust is, dan doe mij morgen weer zo'n man alsjeblieft.
Het was een intuïtieve, dierlijke, gepassioneerde en liefdevolle relatie. Ik was jong, woonde nog thuis en had geen verlangens behalve in zijn buurt te zijn. Wellicht was ik toen meer bereid te accepteren wat het verstand te boven ging. Ik denk het niet maar het zou kunnen.
Ik wilde niet dat hij zou scheiden. Sterker, het onderwerp scheiden is nooit ter sprake geweest. Ik was pertinent niet van plan zijn vuile sokken te wassen of om half zes ’s ochtends zijn boterhammetjes te smeren zoals zijn vrouw deed dag na dag. Daar bewonderde ik haar om maar ik zou dat niet doen, zelfs niet voor hem.
Het was ons beiden duidelijk dat wij geen toekomst hadden samen. Toch bleef hij voor mij jarenlang mijn enige liefde. Of het wijs was - in retrospect - is de vraag, maar who cares. Ik hoef nooit spijt te hebben want het was goed zoals het was. Precies goed. Ik hoefde niet meer, wilde niet minder.
Een klassieke relatie tussen secretaresse en baas. We werkten hard, eerlijk is eerlijk, en brachten daarom veel tijd door bij en met elkaar. Veel overwerken en even eten op het Plein, terug naar het werk en rond een uur of negen, het toetje.
Een klassieke relatie zonder sm want sm en seks dat had in mijn ogen toen, en misschien nu nog steeds, niet veel met elkaar te maken. Ruige seks, pijpen, beffen werden in ieder geval niet in een sm-context geplaatst.
Als ik nu hoor dat pijpen het meest vernederende is dat een onderdanige vrouw kan ondergaan dan moet ik lachen. Ik pijpte uit liefde en toen hij zei: “slik maar door”, slikte ik. Dat was niet bijzonder geweldig maar zeker niet vernederend.
Toch heeft de spanning van ‘de verboden liefde’ zeker overeenkomsten met de spanning binnen een sm-relatie. We lagen op bureaus of de kantoorvloer en ieder moment kon er iemand binnenkomen. Het was altijd mogelijk betrapt te worden.
We vrijden in zijn auto op een braakliggend terrein, de ramen waren beslagen en opeens scheen er een zaklantaarn naar binnen en vroeg een vriendelijke politieman mij of alles in orde was.
Een niet bijzonder knappe man, ouder en selfmade. Prototype van een vechter. Voorbeeld van waar doorzettingsvermogen en hard werken toe kunnen leiden. Van krullenjongen tot directeur, maar dat was hij toen ik hem kende nog niet.
Herkenning van iets dat ik zoek tot op de dag van vandaag: gevoel van thuiskomen. Iemand kennen zonder hem te kennen. Ik heb het later nog eenmaal meegemaakt, korter en met meer impact maar dat is een ander verhaal.
Ik heb diverse malen geprobeerd een man te vinden via het internet. Dat is me niet gelukt omdat de ware diepgevoelde ik niet rationeel benaderbaar is. Ik kom niet door rondes van onderhandelingen, vergelijkingen. Dat lukt me gewoon niet.
Ik kan alleen grensoverschrijdend liefhebben als wij elkaar herkennen nog voor we elkaar kennen. Als er vonken zijn en vertrouwen. Als ik het gevoel heb thuis te komen. God, wat verlang ik ernaar om eindelijk weer eens thuis te komen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten