Autoportieren die dichtgeslagen worden door mensen op weg naar het werk, de bakker die het karretje broden met ratelende wielen zijn winkel induwt en het legen van de afvalcontainers buiten op het pleintje – straatgeluiden die weer een nieuwe dag inluiden.
Wakker is ze al uren. Ze draait zich om en kijkt op haar wekker: 8.15 uur. Tijd om op te staan. Niet langer een onderdanige op zoek naar haar Meester. Geen slavin die hoopt gevonden te worden. En gepassioneerd? “Jij bent geen gepassioneerde slavin....” Hij moest eens weten.
Gelukkig weet hij niet. Laat hem denken dat ze geen passie kent. Laat hem in de waan dat zij is zoals een aantal mannen haar ziet op de foto: degelijk, betrouwbaar, conservatief. Het zijn juist die kwaliteiten die hebben gemaakt dat zij niet tot zelfmoord werd gedreven de afgelopen tijd.
Ze kent ze, slavinnen die te dicht aan de rand van de afgrond belandden tijdens hun zoektocht en erna. Is dat nodig? Is dat het waard? Ik weet van mezelf dat ik hoge muren om mij heen heb gebouwd. Ik weet dat ik niet voldoe aan het beeld van een doorsnee slavin. Ik heb nooit gepretendeerd zo te zijn.
Je mag me zeggen dat ik geen slavin ben. Die term is overbodig en zonder Meester, ook zo’n overbodige benaming, geen slavin. Maar zeg me niet dat ik geen passie in mij heb. Ik leef op passie, op emotie. Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Vermoeiend soms, maar voor mij teken dat ik ten volle leef!
Ik was Doornroosje jaren lang en iemand heeft me wakker gekust. Misschien heb ik jaren als non geleefd en misschien zal ik zo nog jaren leven maar zeg me niet dat ik geen liefde heb, geen haat, geen lust, geen hebzucht. Zeg me niet dat ik niet leef.
Wat maakt iemand tot een “gepassioneerd slavin” in de ogen van een man - een man met ontwikkeling en stijl, directeur van een goed bedrijf? Aangezien hij daarover nooit een woord gecommuniceerd heeft tot hij meende het als afvalcriterium te moeten gebruiken, weet ik het niet. Ik zal het waarschijnlijk ook nooit te weten komen.
Ik kan het vermoeden maar mijn vermoeden is al net zo generaliserend als zijn idee over mij. Is een slavin dan toch slechts een slet, een hoer voor privégebruik? Velen zullen zich nu in walging omdraaien. Sommigen zullen eerlijk zijn en het bekennen. Voor de meesten is het in ieder geval één aspect van slavernij.
Begrijp me goed, ik spreek geen waardeoordeel uit. Ik registreer wat mij is overkomen en ik ben a-typisch. Ik zie wat er gebeurt. En ja ik, ook ik heb mijn achillespees en misschien ben ik extra gevoelig voor dit beeld van de hoer, de slet. Een psycholoog zal zeggen dat het is wat ik dolgraag wil worden. Waar men het meeste tegenaan schopt..... Ofwel in kernkwaliteitentaal: je grootste allergie is je verborgen uitdaging. Maar dat terzijde.
Aan het einde van mijn zoektocht moet ik bekennen dat ik inderdaad niet beschik over de standaardkwaliteiten van een slavin. Ik ben niet dienstbaar, niet volgzaam, niet sexy en niet Barbie-achtig genoeg voor de heren dominanten. Ik ben geen hoer. En vertel me niet dat ik desondanks waarschijnlijk “een fantastisch mens” ben. Dat ben ik namelijk inderdaad en hoef ik van jou niet te horen. Zeg me niet dat ik je niet mag vergelijken met anderen omdat je uniek bent. Dat ben je niet. Dat zijn we geen van allen, hoezeer we het ook wensen.
Wij allen willen liefde en lust, gezond verstand maar ook ongelijkheid. Er wordt van slaven een limietloze overgave verlangd binnen gestelde grenzen. Lees die woorden, proef ze: zonder limiet maar binnen grenzen. Dat kan niet! Dat is onmogelijk. Dat is een contradictio in terminis. Het leven is geen plantage, of kasteel, of kerker, of cellencomplex waar de tijd stilstaat en realiteit buiten de poort blijft wachten tot het ons schikt haar toe te laten.
Net op het moment dat wij zouden dineren ging je computer kapot en het “computerfiguur” – zo’n jongen, ik zie hem voor me, liggend op de grond prutsend met de schroefjes en de draadjes – heeft uren en geen minuten nodig het probleem te “fixen.” Ik geloof in de eerlijkheid van mensen, ik geloof wel dat die computer inderdaad haperde en dat jij niet kon komen. Maar dat wist je veel eerder dan je het mij vertelde, of ben je echt zo dom - niet Dom maar dom dus?
“Ik heb mij expres niet blootgegeven om de spanning extra lading te geven. Nu blijkt dat we toch niet op dezelfde golflengte zitten.” Nee, dat zitten we niet! Iemand die zich niet blootgeeft is niet serieus op zoek naar mij. Daarvoor ben ik te bijzonder, te zeldzaam en te weinig passend in het plaatje. Als jij mij niet de kans geeft om jou te leren kennen, als het eenrichtingsverkeer blijft van mij naar jou dan is er fundamenteel iets goed fout.
Een “eenzijdige ontmoeting (…) als bij een ouderwetse peepshow” leidt niet tot een relatie in ongelijkheid. Het kan heel spannend zijn, ik weet dat ik het heel spannend en zelfs passend vind – ik, de passieloze slavin, word daar enorm geil van – maar het leidt tot niets. Het leidt tot hoofdstuk 999h in het boek Merel zoekt een Man en dat boek ga ik maar eens schrijven want dat zoeken naar een Man is dus wel over, en mijn passie moet ik ergens kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten