“Ik ga een heel nieuw leven beginnen”, mailt een vriendin. “Alles zal anders zijn. Ik kom gauw langs en dan vertel ik je alles.” Het zoemt door mijn hoofd: “een heel nieuw leven.” Ik bedenk wat die veranderingen zouden kunnen behelzen.
Man weg, baan weg. Ja, dat is ingrijpend. Het zijn twee van de tien grootste stressfactoren in iemands leven maar een heel nieuw leven? Nee. Niet voor mij. Dan zou je toch minimaal lesbisch moeten worden of gaan emigreren...
Het laat me niet los. Wat is een nieuw leven? Niet een nieuwe baan, niet een nieuwe of geen vriend, zelfs niet emigreren. Allemaal gedaan, en ach een heel nieuw leven heeft het nooit gebracht. Zo heb ik het althans nooit gezien ook al was het wel nieuw en heel anders.
Emigreren, een nieuw bestaan opbouwen, een bedrijf opzetten en runnen in een mij vreemd, ander land was allemaal ‘nieuw’ maar ik at en sliep en werkte en deed de was zoals ik in Amsterdam deed. Zoveel verschilde dat nieuwe leven dus niet van mijn oude.
Toch blijft het door mijn hoofd spoken. "Ik ga een heel nieuw leven beginnen.” Wat mijn vriendin eronder verstaat, legitiem als dat is, is anders dan wat ik erbij denk. Het intrigeert me. Ik weet wat het niet is, maar wat is het wel?
“Een heel nieuw leven beginnen.” Ik kan daar heel veel en heel weinig over zeggen, het blijft borrelen, ik kauw en herkauw en dan opeens voel ik het in mijn buik. Ik weet weer wat ik eronder versta onder een heel nieuw leven.
Het is precies dat: een heel nieuw leven. Dat is eng en of je het moet willen is de vraag. Compleet anders, anders dan je je voorstelt of kunt voorstellen als je het zegt, vergaand en alomvattend. Alles zal anders zijn.
Zeg dat je een heel nieuw leven gaat beginnen en ik zie grootse en heftige beelden. Te groots, te heftig en te vergaand. Waar anderen sm als spelletje zien, zie ik het als “een heel nieuw leven beginnen.”
Een heel nieuw leven is voor mij een leven in ongelijkheid. Dat is waarom ik mijn nieuwe levens nooit als zodanig heb beschouwd. Dat is waarom mijn zoektocht zo belangrijk voor me is, waarom het zoveel met me doet.
Mijn vriendin komt. Ik trek een fles wijn open en zij vertelt over haar nieuwe leven. Haar relatie is uit en haar baan heeft ze opgezegd. Alles zal anders zijn. Daar ben ik stiekem best een beetje jaloers op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten